Okay als we zitten in een kringetje om een schaaltje nootjes en kaas op een verjaardag of het trakteren van gebakjes op je werk als je jarig bent niet meerekenen, durf ik wel te stellen dat we in de huidige tijd ‘ritueel-arm’ zijn. Volgens de definitie is een ritueel een geheel van gestileerde handelingen waarmee mensen op symbolische wijze uiting, ordening en zin geven aan een belangrijke gebeurtenis in hun leven. En eerlijk als ik die omschrijving lees, zakt mij de moed ook wat in de schoenen. En toch geloof ik enorm in de kracht van rituelen. Rituelen die de grotere overgangsmomenten zoals geboorte, huwelijk of dood markeren en van kracht voorzien, maar juist ook de kleinere of dagelijkse rituelen.
Recent mocht ik iemand begeleiden met uitdagend druk bestaan, die moeite heeft om gedurende de dag rust te vinden. “Ik sta altijd aan en het is altijd druk,” verzuchtte ze tijdens de eerste afspraak. Ik geloof dat je een situatie alleen kan veranderen als je een patroon doorbreekt en daar ander gedrag voor in de plaatst stelt. Een drukke dag begint, leert de ervaring, meestal al druk. Dus toen ik bevroeg haar op hoe ze haar dag startte. Je kunt het antwoord al bijna raden. Het eerste wat ze deed was tasten naar haar telefoon en het blauwe licht van haar telefoonschermpje was het eerste licht dat ze zag. En vertrokken was ze….Ik vroeg haar of ze dat wilde doorbreken en tijd wilde inbouwen voor een moment van stilte aan het begin van de dag, misschien omdat het haar wel kon helpen. Ik zag haar aarzelen en ze zei: “Ik heb daar denk ik geen tijd voor en ik ga ook niet op een meditatiekussen zitten.” Ik hou van duidelijkheid, dus met dit soort informatie kan ik werken 😊.
In overleg met haar bedacht ik voor haar het ‘3-minuten ritueel’. Ik nodigde haar uit om vanaf de volgende dag, bij het wakker worden, niet als eerste reflex haar telefoon te pakken maar 3 keer goed in en uit de ademen en daarna heel bewust uit bed te stappen. Daarna naar haar werkkamer te lopen en daar een kaarsje aan te steken. Niet gedachteloos, maar zich voor te stellen dat het kaarsje haar dag zal verlichten. Daarna even voor het kaarsje te gaan zitten en het kaarslicht heel bewust op te nemen. Na een paar minuten het kaarsje weer uit te blazen en tijdens het uitblazen zich voor te stellen dat het kaarslicht gedurende de dag bij haar is en dat ze er altijd weer naar kan terugkeren. Dat was het ritueel. Simpel, kort, krachtig en in 3 minuten uit te voeren. Met een lichte ‘nou ja het zal wel, ik ga het proberen maar ik denk niet dat het iets uithaalt’ beloofde ze 14 dagen haar dag zo te beginnen. Gisteren sprak ik haar weer en een mix van ongeloof en blijdschap zei ze: “Zeg dat ritueel dat helpt mij echt. Het geeft rust en het is een soort anker in mijn dag. Als de drukte mij overspoelt, denk ik gewoon even aan het kaarsje en dan word ik rustig.” Om lachend toe te voegen: “Misschien moet ik ook eens op een meditatiekussen gaan zitten.” Ik geloof erin dat juist in tijden waar de chaos voor het oprapen ligt, we heel makkelijk overspoeld kunnen raken. Kleine rituelen kunnen echt het verschil maken in een dag. En voor kleine rituelen is altijd tijd.
